ടച്ച് സ്ക്രീന്‍ - ലോകത്തെ സ്പര്‍ശിച്ചറിയാന്‍...

ടച്ച് സ്ക്രീന്‍

കീബോര്‍ഡുകള്‍ മാത്രമുപയോഗിച്ച് കംമ്പ്യൂട്ടര്‍ കൈകാര്യം ചെയ്തിരുന്ന ഒരു കാലത്തുനിന്നും മൌസ് എന്ന ഉപകരണം ഉണ്ടാക്കിയ വിപ്ലവം വളരെ വലുതായിരുന്നു. പക്ഷേ ഇന്ന് അതിലും വലിയ വിപ്ലവമാണ് ടച്ച് സ്ക്രീന്‍ എന്ന സംവിധാനം ചെയ്യുന്നത്. റയില്‍വേ സ്റ്റേഷനുകളിലെ യാത്രാവിവരം അറിയാനുള്ള സംവിധാനമായിട്ടും എ.ടി.എം കൌണ്ടറുകളിലുമാണ് ടച്ച് സ്ക്രീന്‍ നമുക്ക് മുന്നില്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട് തുടങ്ങിയത്. ഇന്ന് മൊബൈല്‍ഫോണുകളിലും ഏറ്റവും പുതിയ ടാബ്‌ലെറ്റ് കംമ്പ്യൂട്ടറുകളിലും ടച്ച് സ്ക്രീന്‍ സാധാരണമായിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
1971 ല്‍ ഡോ. സാം ഹര്‍സ്റ്റ് ആണ് ആദ്യത്തെ സ്പര്‍ശനസംവേദിനി (Touch Sensor) രൂപപ്പെടുത്തിയത്. എലോഗ്രാഫ് എന്ന് പേരിട്ട ഈ സംവിധാനത്തിന്റെ പോരായ്മ ഇത് സുതാര്യമല്ല എന്നതായിരുന്നു. 1974ല്‍ സാം ഹര്‍സ്റ്റും അദ്ദേഹം തുടങ്ങിയ എലോഗ്രാഫിക്സ് എന്ന സ്ഥാപനവും ചേര്‍ന്ന് സുതാര്യമായ പ്രതലത്തില്‍ ഉപയോഗിക്കാവുന്ന ടച്ച് സ്ക്രീന്‍ സംവിധാനം ആവിഷ്കരിച്ചു. 1977 ല്‍ ഇന്ന് ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ ഉപയോഗിക്കുന്ന ടച്ച്സ്ക്രീന്‍ സാങ്കേതികവിദ്യയായ റസിസ്റ്റീവ് സങ്കേതം ഇവര്‍ വികസിപ്പിക്കുകയും പേറ്റന്റ് എടുക്കുകയും ചെയ്തു.
വ്യത്യസ്ഥമായ സാങ്കേതികവിദ്യകളാണ് ടച്ച് സ്ക്രീന്‍ സംവിധാനത്തിനായി ഇന്ന് ഉപയോഗിപ്പെടുത്തുന്നത്. അതില്‍ത്തന്നെ ഏറ്റവും പ്രചാരം നേടിയതും വിജയകരവുമായ മൂന്ന് സംവിധാനങ്ങളെ നമുക്ക് പരിചയപ്പെടാം.

• റെസിസ്റ്റീവ് സങ്കേതം
• കപ്പാസിറ്റീവ് സങ്കേതം
• ശബ്ദതരംഗ സങ്കേതം

എല്ലാ സങ്കേതങ്ങളുടേയും അടിസ്ഥാനം നാം സ്ക്രീനില്‍ തൊടുന്ന സ്ഥാനം തിരിച്ചറിയുക എന്നതാണ്. ഓരോ സങ്കേതത്തിനും അതിന്റേതായ മേന്മകളും കുറവുകളും ഉണ്ടാവും.

റെസിസ്റ്റീവ് സങ്കേതം (Resistive System)
പ്രതിരോധമുള്ളതും(Resistance) സുതാര്യവുമായ രണ്ട് ലോഹപാളികളാണ് റെസിസ്റ്റീവ് സങ്കേതിത്തില്‍ ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ഈ രണ്ട് പാളികള്‍ തമ്മില്‍ വളരെ ചെറിയ ഒരു വിടവ് ഉണ്ടാകും. ഈ സംവിധാനം എല്‍.സി.ഡി പാനലിന് മീതേ ഒട്ടിച്ചിട്ടുണ്ടാകും. രണ്ട് പാളികളിലൂടെയും വൈദ്യുതി കടന്നുപോകുന്നുണ്ടായിരിക്കും. പാളികള്‍ക്ക് മീതെ സ്പര്‍ശിക്കുമ്പോള്‍ ആ സ്ഥലത്ത് രണ്ട് പാളികളും തമ്മില്‍ കൂട്ടി മുട്ടുന്നു. അതോടെ പാളികളിലൂടെ ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്ന വൈദ്യുതിക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിക്കുന്നു. ഈ വ്യതിയാനത്തെ അളന്ന് സ്ക്രീനിലെ ഏതുഭാഗത്താണ് സ്പര്‍ശിച്ചത് എന്ന് സ്ക്രീനിനോട് ചേര്‍ന്നുള്ള കംമ്പ്യൂട്ടര്‍ ചിപ്പ് കണക്ക് കൂട്ടി എടുക്കുന്നു. റെസിസ്റ്റീവ് സങ്കേതത്തിന്റെ പ്രധാന പോരായ്മ ഇതിലെ പാളികള്‍ അതിലൂടെ കടന്നുപോകുന്ന പ്രകാശത്തെ ആഗിരണം ചെയ്യുന്നു എന്നതാണ്. 75% മാത്രം പ്രകാശത്തെ കടത്തിവിടാനുള്ള കഴിവേ ഇത്തരം പാളികള്‍ക്കുള്ളൂ. മങ്ങിയ ഡിസ്പേക്ക് ഇത് കാരണമാകും. വിലകുറവാണ്, ഏത് തരത്തിലുള്ള വസ്തുക്കള്‍ ഉപയോഗിച്ചും ഇത്തരം ടച്ച് സ്ക്രീനുകളിള്‍ എഴുതാന്‍ പറ്റും തുടങ്ങിയ ഗുണങ്ങള്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും റസിസ്റ്റീവ് സങ്കേതത്തിന് പെട്ടെന്ന് കേടുപാടുകള്‍ സംഭവിക്കാനുള്ള സാധ്യത കൂടുതലാണ്.

കപ്പാസിറ്റീവ് സങ്കേതം(Capacitive System)
റെസിസ്റ്റീവ് സങ്കേതത്തിന് ഏതാണ്ട് സമാനമായ രീതിയാണ് കപ്പാസിറ്റീവ് സങ്കേതത്തിലും അനുവര്‍ത്തിച്ചിരിക്കുന്നത്. വൈദ്യുതചാര്‍ജ്ജ് സംഭരിച്ച് വയ്ക്കാനുള്ള ഒരു വസ്തുവിന്റെ കഴിവിനെയാണ് കപ്പാസിറ്റന്‍സ് എന്ന് വിളിക്കുന്നത്. അത്തരത്തില്‍ വൈദ്യുതചാര്‍ജ് ഉള്ള ഒരു പാളിയാണ് കപ്പാസിറ്റീവ് സങ്കേതത്തിലെ പ്രധാനഭാഗം. ഈ പാളിയുടെ എല്ലാ ഭാഗത്തും ഒരേ പോലെയാണ് വൈദ്യുതചാര്‍ജ്ജിന്റെ വിതരണം. ഈ പാളിയില്‍ നാം കൈ കൊണ്ട് തൊടുമ്പോള്‍ തൊടുന്ന സ്ഥാനത്തുള്ള ചാര്‍ജിന്റെ കുറച്ച് ഭാഗം നമ്മുടെ വിരലിലേക്ക് മാറ്റപ്പെടുന്നു. അതോടെ പാളിയിലെ ആ സ്ഥാനത്ത് വൈദ്യുതചാര്‍ജില്‍ അല്പം കുറവ് വരുന്നു. ഈ കുറവ് വൈദ്യുതചാര്‍ജിന്റെ വിതരണത്തില്‍ ഒരു അസന്തുലിതാവസ്ഥ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. ഈ അസന്തുലിതാവസ്ഥയെ സ്ക്രീനിന്റെ നാല് മൂലയിലും ഉള്ള സെന്‍സറുകള്‍ അളന്നെടുക്കുന്നു. ഇതില്‍ നിന്നും സ്ക്രീനില്‍ സ്പര്‍ശിച്ച സ്ഥാനം കണക്കാക്കാന്‍ കഴിയുന്നു.   കപ്പാസിറ്റീവ് സങ്കേതത്തിന് 90% പ്രകാശത്തേയും കടത്തിവിടാന്‍ കഴിയും എന്നതിനാല്‍ കൂടുതല്‍ മികച്ച ദൃശ്യാനുഭൂതി നല്‍കാന്‍ ഇതിന് സാധിക്കും. വൈദ്യുതചാര്‍ജിനെ സ്വീകരിക്കാന്‍ കഴിയുന്ന വസ്തുക്കള്‍ ഉപയോഗിച്ച് മാത്രമേ ഇത്തരം ടച്ച് സ്ക്രീനുകളില്‍ എഴുതുവാന്‍ സാധിക്കുകയുള്ളൂ. വിരല്‍ ഉപയോഗിച്ച് പ്രവര്‍ത്തിപ്പിക്കാന്‍ കഴിയുമ്പോള്‍ തന്നെ പേനപോലുള്ള വസ്തുക്കള്‍ ഉപയോഗിച്ച് ഇത്തരം സ്ക്രീനുകള്‍ പ്രവര്‍ത്തിപ്പിക്കാന്‍ കഴിയുകയില്ല. റസിസ്റ്റീവ് സങ്കേതത്തെ അപേക്ഷിച്ച് വിലയും ഇത്തരം സംവിധാനത്തിന് കൂടുതലാണ്.

ഉപരിതല ശബ്ദതരംഗ സങ്കേതം (Surface Acoustic Wave System)
നിലവിലുള്ള ടച്ച് സ്ക്രീന്‍ സാങ്കേതികവിദ്യകളില്‍ മികച്ച പ്രകടനം കാഴ്ചവയ്ക്കുന്ന ഒന്നാണ് ശബ്ദതരംഗ സംവിധാനം. ഇലക്ട്രിക്കല്‍ സിഗ്നലുകള്‍ക്ക് പകരം ശബ്ദതരംഗങ്ങളാണ് ഇവിടെ പ്രയോജനപ്പെടുത്തുന്നത്. നമുക്ക് കേള്‍ക്കാന്‍ കഴിയുന്നതിനേക്കാള്‍ ആവൃത്തികൂടിയ അള്‍ട്രാസോണിക്ക് ശബ്ദമാണ് പ്രയോജനപ്പെടുത്തുന്നത്. സ്ക്രീനിന്റെ ഒരു വശത്തുനിന്നും അടുത്ത വശത്തേക്ക് അള്‍ട്രാസോണിക്ക് ശബ്ദതരംഗം അയക്കുന്നു. ഇതിനായി ഉള്ള ഉപകരണങ്ങള്‍ സ്ക്രീനിന്റെ വശങ്ങളില്‍ ഉറപ്പിച്ചിരിക്കും. ഒരു വശത്ത് നിന്നും അയക്കുന്ന ശബ്ദത്തെ അടുത്ത വശത്ത് സ്വീകരിക്കുന്നു. നാം ടച്ച്സ്ക്രീനില്‍ തൊടുന്ന മാത്രയില്‍ ഈ തരംഗങ്ങളുടെ ഗതിക്ക് തടസ്സം നേരിടുന്നു. എവിടെയാണ് നാം തൊട്ടത് എന്നത് ഈ തടസ്സം അളന്ന് തിരിച്ചറിയാന്‍ സാധിക്കുന്നു. യാതോരുവിധ പാളികളും സ്ക്രീനിന് മുകളില്‍ ഇല്ലാത്തതിനാല്‍ വളരെ മികച്ച ദൃശ്യാനുഭൂതി പകരാന്‍ ഇത്തരം ടച്ച് സ്ക്രീനുകള്‍ക്കാകും. എത് തര‌ത്തിലുള്ള വസ്തുക്കള്‍ ഉപയോഗിച്ചും നമുക്ക് ഇത്തരം ടച്ച്സ്ക്രീനുകള്‍ പ്രവര്‍ത്തിപ്പിക്കാവുന്നതാണ്. ഇന്നത്തെ നിലയില്‍ വില വളരെക്കൂടുതലാണ് എന്ന് മാത്രം.

ഇന്‍ഫ്രാറെഡ് പ്രകാശം ഉപയോഗിച്ച് പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്ന ടച്ച് സ്ക്രീന്‍ സംവിധാനങ്ങളും നിലവിലുണ്ട്. ശബ്ദതരംഗസംവിധാനം പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്ന പോലെ തന്നെയാണ് ഇതിന്റേയും പ്രവര്‍ത്തനം. സ്ക്രീനിന്റെ നാലു വശത്തുമുള്ള ഇന്‍ഫ്രാറെഡ് എല്‍.ഇ.ഡി.കളും സ്വീകരണികളുമാണ് ഇതിന്റെ പ്രവര്‍ത്തനഭാഗങ്ങള്‍. സ്ക്രീനില്‍ തൊടുമ്പോള്‍ പ്രകാശം തടസ്സപ്പെടുന്നു. പ്രകാശസ്വീകരണികളില്‍ നിന്നും എവിടെയാണ് സ്പര്‍ശിച്ചത് എന്ന് തിരിച്ചറിയാന്‍ സാധിക്കുന്നു.
സമീപഭാവിയിലെ തന്നെ ഏറ്റവും ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്ന സാങ്കേതികവിദ്യകളിലൊന്നായി ടച്ച് സ്ക്രീന്‍ സംവിധാനം മാറും എന്നതില്‍ സംശയമൊന്നുമില്ല. കൂടുതല്‍ മികച്ച ടച്ച് സ്ക്രീന്‍ സാങ്കേതികവിദ്യകള്‍ക്കായി ഗവേഷണങ്ങള്‍ ലോകത്ത് പലയിടത്തും നടന്നുകൊണ്ടുമിരിക്കുന്നു. പ്രതിമനിര്‍മ്മിക്കുന്ന ശില്പിയുടെ കരവിരുത് കംമ്പ്യൂട്ടറിലേക്കാവാഹിക്കുന്ന ഈ സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ അത്ഭുതങ്ങള്‍ നാം കാണാനിരിക്കുന്നതേയുള്ളൂ.